9ο και... γράμματα σπουδάματα...

Για να παίξετε, πατήστε αριστερό κλικ πάνω στο παιχνίδι που θέλετε. Καλή διασκέδαση! ΧΙΟΝΟΠΡΟΠΑΙΔΕΙΑ (ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΕΞΑΣΚΗΣΗΣ ΣΤΗΝ ΠΡΟΠΑΙΔΕΙΑ)  ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΑΦΑΙΡΕΣΗΣ (ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΕΞΑΣΚΗΣΗΣ ΣΤΗΝ ΑΦΑΙΡΕΣΗ)   ΑΛΓΕΒΡΑ (ΒΡΕΙΤΕ ΤΟΝ ΑΡΙΘΜΟ ΠΟΥ ΚΡΥΒΕΤΑΙ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΕΙΚΟΝΙΔΙΟ ΚΑΙ ΚΑΝΤΕ ΤΙΣ ΠΡΟΣΘΕΣΕΙΣ)   ΤΑ ΠΟΛΥΓΩΝΑ  (ΣΧΕΔΙΑΣΕ ΤΑ ΠΟΛΥΓΩΝΑ, ΜΕΤΡΗΣΕ ΤΙΣ ΠΛΕΥΡΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΓΩΝΙΕΣ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΥΠΟΛΟΓΙΣΕ ΤΟ ΕΜΒΑΔΟΝ ΤΟΥΣ)   ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΚΛΑΣΜΑΤΩΝ (ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΕΞΟΙΚΕΙΩΣΗΣ ΜΕ ΤΑ ΚΛΑΣΜΑΤΑ)   ΟΙ ΜΑΓΙΚΟΙ ΑΡΙΘΜΟΙ (ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΣΚΕΨΗΣ ΓΙΑ ΔΥΝΑΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ ΚΑΙ ΕΝΗΛΙΚΟΥΣ)   ΦΤΙΑΞΕ ΤΟ ΙΣΤΟΓΡΑΜΜΑ (ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΙΣΤΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΜΕ ΕΙΣΑΓΩΓΗ Ή ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΗ ΔΕΔΟΜΕΝΩΝ) ΓΡΑΜΜΑΤΟΕΙΣΒΟΛΕΙΣ (ΠΑΤΑ ΓΡΗΓΟΡΑ ΣΤΟ ΠΛΗΚΤΡΟΛΟΓΙΟ ΤΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΠΟΥ ΕΜΦΑΝΙΖΟΝΤΑΙ)   GRAMMANOID (ΕΝΑΣ ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΣ ΤΟΥ ΓΝΩΣΤΟΥ PARANOID ΜΕ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗ)   ΤΑ ΦΤΕΡΑ ΤΟΥ ΠΑΓΩΝΙΟΥ (ΜΑΘΑΙΝΩ ΤΟΥΣ ΑΡΙΘΜΟΥΣ ΑΠΟ ΤΟ 1 ΕΩΣ ΤΟ 5)   ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ (ΕΞΑΣΚΗΣΗ ΣΕ ΑΠΛΕΣ ΑΡΙΘΜΗΤΙΚΕΣ ΠΡΑΞΕΙΣ)   ΑΡΙΘΜΟΣΚΟΥΛΗΚΑΚΙ (ΟΔΗΓΗΣΕ ΤΟ ΣΚΟΥΛΗΚΙ ΣΤΟΝ ΣΩΣΤΟ ΑΡΙΘΜΟ)   ΣΤΗΝ ΑΓΟΡΑ (Π

Αναδημοσίευση από: http://www.greekshadows.com/en/

Δεν ξέρω αν είναι κατάρα ή ευλογία να σου έχουν προσωπικά διηγηθεί ιστορίες, όπως οι ίδιοι τις έχουν βιώσει, άνθρωποι σαν τον Μανώλη Γλέζο. Μα τούτες οι μέρες φέρανε τέτοιες θύμισες. Ήτανε λέει στο σκοπευτήριο της Καισαριανής την Πρωτομαγιά του '44, που οι «προοδευμένοι» και «πλεονασματικοί» -σήμερα- στον προϋπολογισμό τους κατακτητές, εκτελέσανε 200 πατριώτες.  Γνωστή η ιστορία σχεδόν σε όλους. Άγνωστη η ΙΣΤΟΡΙΑ, έτσι, με κεφαλαία γράμματα, ενός πιτσιρικά 12 χρονώ, που συνελήφθη με τους υπόλοιπους άνδρες.  Στήθηκαν όλοι στον μεγάλο μαντρότοιχο με αντίκρυ τους τα θηριώδη πολυβόλα. Κι έτσι καθώς ήτανε οργανωμένοι οι κατακτητές -όπως και σήμερα- και δεν ήθελαν τίποτα να αφήνουν στην τύχη, πάκτωσαν τα πυροβόλα σε ψηλές τσιμεντένιες εξέδρες, έτσι που το ύψος βολής να φτάνει ένα αντρίκιο μπόι. Δεν είχε γίνει πρόβλεψη για παιδιά. Στις προοδευμένες δυτικές κοινωνίες τα παιδιά δεν προβλέπεται να στήνονται απέναντι στα αποσπάσματα.  Μα, τι κρίμα, σε τούτο τον έρμο τόπο

Οι 200 ​​της Πρωτομαγιάς.  Μια ανέκδοτη προσωπική μαρτυρία της Ρίτας Μπούμη-Παπά Το Νοέμβρη του 1985 η «ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ» (μηνιαία επιθεώρηση τέχνης, τεύχος 25), ΕΝΑ Πολύ κάλο Περιοδικό Της Εποχής ΓΙΑ Θέματα ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, έφερε στο φως της δημοσιότητας ένα κείμενο της Ρίτας Μπούμη Παπά για τη σφαγή των 200 κομμουνιστών από τους Γερμανούς καταχτητές στην Καισαριανή , την 1η Μάη 1944 Μια συγκλονιστική μαρτυρία της ποιήτριας που «έζησε» η ίδια τη θυσία των παλληκαριών από το σπίτι της που βρισκόταν λίγα μόλις μέτρα από το Σκοπευτήριο. Η μεταφορά στο πληκτρολόγιο έγινε χωρίς να γνωρίζουμε πότε ακριβώς γράφτηκε το κείμενο (δεν αναφέρεται ούτε στο περιοδικό). Απ 'όσο όμως είναι γνωστό, δεν εκδόθηκε ποτέ σε βιβλίο με άλλα έργα της. «Αν στη μεταπολεμική ελληνική κατάσταση δεν επικρατούσαν, χάρη στην υποστήριξη των ξένων, οι δυνάμεις εκείνες που κατά τη διάρκεια της γερμανοϊταλικής στρατιωτικής κατοχής ανέχτηκαν παθητικά τον εχθρό και τα εγκλήματά του ή και συνεργ

http://www.palmografos.com/ «Σταθείτε. Δεν θα μας σκλαβώσετε. Είμαι εδώ μόνος. Αλλά η Ελλάδα ολόκληρη ακολουθεί ». Της Χριστιάννας Λούπα Έχοντας την αίσθηση ότι ελάχιστοι από μας γνωρίζουν τη θλιβερή ιστορία του Μάθιου (Ματθαίου) Πόταγα, νομίζω ότι στο σημερινό άρθρο αξίζει να γίνει αναφορά στο όνομα του πρώτου αντιστασιακού ήρωα της γερμανικής Κατοχής. Μολονότι η κοινή γνώμη θεωρεί τον Μανώλη Γλέζο ως τον πρώτο αντιστασιακό, ο ίδιος ο κ. Γλέζος σε συνεντεύξεις που έχει δώσει, επιμένει να αρνείται αυτόν τον τίτλο, διευκρινίζοντας ότι επάξια ανήκει στον Μάθιο Πόταγα. Θα παραθέσω αυτούσιο το σχετικό απόσπασμα από το βιβλίο του Μανώλη Γλέζου «Εθνική Αντίσταση 1940 -1945», Εκδόσεις Στοχαστής, 2006: «Το μεσημέρι της 2ας Μαΐου 1941, ο 17χρονος μαθητής της Ε Γυμνασίου του Βαρβακείου από τη Βυτίνα, Μάθιος Πόταγας, πετάχτηκε άοπλος στη μέση του δρόμου, ύψωσε το χέρι και φώναξε στη φάλαγγα των αρμάτων μάχης των ναζί που έφτασαν στη γέφυρα Κουτρουμπή, στο δημόσιο δρόμο,

"Το Εμβατήριο της Μελισσάνθης". Μουσική απ 'την "Εποχή της Μελισσάνθης" του Μάνου Χατζιδάκι (1980), μια ελεγεία για την "μελαγχολική" απελευθέρωση που "δεν πρόλαβε να γίνει λ α ϊ κ ή. Την καταγράψαν μ' ευκολία ε θ ν ι κ ή, και την γιορτάζουνε στα Δημαρχεία και στις Νομαρχίες ". Πλάνα αρχείου απ 'την απελευθέρωση της Αθήνας (12 Οκτωβρίου 1944).

Ντοκιμαντέρ αφιερωμένο στο αλβανικό μέτωπο και τις ηρωικές μάχες που έδωσε ο ελληνικός στρατός στα βουνά της Αλβανίας μετά την ιταλική εισβολή στην Ελλάδα το 1940. Βετεράνοι του πολέμου καταθέτουν την εμπειρία τους από τις σημαντικότερες μάχες και μιλούν για τις ακραίες συνθήκες κάτω από τις οποίες διεξάγονταν οι εχθροπραξίες. Την αφήγηση των γεγονότων συμπληρώνουν μαρτυρίες κατοίκων της Βόρειας Ηπείρου, οι οποίοι βοήθησαν σημαντικά στην αντίσταση κατά των Ιταλών.

Το παρακάτω κείμενο αφιερώνεται στους δασκάλους εκείνους που δεν σταματούν να αναλώνονται, να πεθαίνουν συναισθηματικά, να αδειάζουν κυριολεκτικά όλο το μέσα τους για χάρη των μαθητών τους.Σ΄ αυτούς που δεν υπολογίζουν κόπους ούτε και λογαριάζουν αν ο μισθός είναι λίγος και δε φτάνει, που δεν δειλιάζουν ούτε φοβούνται να εκτεθούν. Μην τους ψάχνετε σε μουσεία, βρίσκονται ανάμεσά σας... «Από το δικό μου, κυρία!» Υπέρ αναμνήσεως μιας υπέροχης δασκάλας!(της Λότης Πέτροβιτς) «...Το Δεκέμβρη του 1943, αρχή ενός ακόμα χειμώνα πείνας και παγωνιάς, άχνισε κάτι ζεστό ξαφνικά στην αυλή του σχολείου μας. Ήταν ένα μεγάλο καζάνι και μέσα είχε συσσίτιο για τα παιδιά. Γύρισα στο σπίτι περήφανη, κρατώντας με προσοχή ένα τενεκεδάκι γεμάτο σούπα πηχτή. «Γιατί δεν την έτρωγες στο σχολείο, καρδούλα μου;» λαχτάρισε η μάνα μου. «Αν σου χυνόταν στο δρόμο;» «Θα φάτε λίγη σούπα κι εσείς, αλλιώς δεν τρώω καθόλου», δήλωσα ορθά κοφτά. «Το ίδιο κι εγώ», φώναξε ο Μάνος, ο αδερφός μου. Κι έτσι γινότ

View this document on Scribd